W związku z wątpliwościami mikroprzedsiębiorców odnośnie warunków skorzystania tzw. Tarczy finansowej Rzecznik MŚP wnioskuje do Wiceprezes Rady Ministrów Minister Rozwoju o wydanie objaśnień prawnych w zakresie  możliwości skorzystania z tej pomocy również przez przedsiębiorców zatrudniających osoby na tzw. umowę zlecenie oraz osoby współpracujące.

Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców wystąpił o wydanie objaśnień prawnych w następującym zakresie:

1. „Czy w świetle przepisu § 2 ust. 3 rozporządzenia MFIPR w związku z art. 12 ust. 1 ustawy OSIR w związku art. 4 i 5 załącznika nr I do rozporządzenia 651/2014 w celu uzyskania subwencji finansowej, o której mowa w regulaminie ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm”, do liczby pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorcę wliczana może być osoba współpracująca w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o SUS?
2. „Czy w świetle przepisu § 2 ust. 3 rozporządzenia MFIPR w związku z art. 12 ust. 1 ustawy OSIR w związku art. 5 załącznika nr I do rozporządzenia 651/2014, w celu uzyskania subwencji finansowej, o której mowa w regulaminie ubiegania się o udział w programie rządowym „Tarcza Finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm”, do liczby pracowników zatrudnionych przez przedsiębiorcę wliczana może być osoba związana z przedsiębiorcą umową zlecenia ?

Zdaniem Rzecznika dokonując interpretacji przepisów ustawy OSIR oraz w rozporządzenia MFIPR należy posługiwać się definicją mikroprzedsiębiorcy zamieszczoną załączniku nr I rozporządzenia 651/2014. Z art. 5 załącznika nr I rozporządzenia 651/2014 wynika ponad wszelką wątpliwość, że w skład personelu przedsiębiorcy wchodzą pracownicy, osoby pracujące dla przedsiębiorstwa, podlegające mu i uważane za pracowników na mocy prawa krajowego.

W ocenie Rzecznika w tej ostatniej grupie mieszczą się zarówno osoby współpracujące w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy o SUS oraz osoby związane z przedsiębiorcą umową zlecenia (do której zgodnie z art. 750 K.c. stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego) – pod warunkiem, że w świetle przepisów osoby te są podległe przedsiębiorcy i stosuje się do nich regulacje analogiczne jak do pracowników. W praktyce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce powszechnym jest zatrudnianie pracowników na tzw. „umowę zlecenie”. Pracownik taki najczęściej świadczy wykonywane w ramach takiej umowy czynności w ramach podporządkowania zleceniodawcy (pracodawcy). Korzysta też on z analogicznych uprawnień jak pracownicy. Jego wynagrodzenie podlega analogicznym obciążeniom w zakresie składek ZUS i podatków jak wynagrodzenie pracownika.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości Rzecznika, że osoby te pracują dla przedsiębiorstwa oraz mu podlegają. Można je postrzegać jako pracowników. Wchodzą zatem w skład personelu przedsiębiorcy, a w konsekwencji powinny być zaliczane do liczby pracowników przedsiębiorcy w rozumieniu § 2 ust. 3 rozporządzenia MFIPR w związku z art. 12 ust. 1 ustawy OSIR. Osoby te powinny być więc wliczane do określania liczby personelu o której mowa w art. 4 i 5 rozporządzenia 651/2014, a tym samym powinny być uwzględniane w liczbie rocznych jednostek pracy (RJP) w obrębie danego przedsiębiorstwa. Praca osób które nie przepracowały pełnego roku lub osób które nie pracowały w pełnym wymiarze godzin, bez względu na długość okresu zatrudnienia powinna być obliczana jako cześć ułamkowa RJP.

Reasumując w przypadku gdy przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą przez cały rok 2019 zatrudniał: 3 pracowników, dwóch zleceniobiorców oraz jedną osobę współpracującą – RJP powinna wynosić 7. Odpowiednio RJP 7, jako wartość średniorocznego zatrudnienia w 2019 roku powinna stanowić podstawę dla kwalifikacji przedsiębiorcy celem uzyskania pomocy jako mikroprzedsiębiorcy.